Je kunt het maar een keer doen | Barbara van Beukering

Welk interview in het boek maakte de meeste indruk?

Alle interviews in het boek hebben diepe indruk op mij gemaakt. Elk sterfbed is uniek en iedereen doet het op zijn eigen manier. Het verhaal van de man van Renate Dorrestein heeft me in het bijzonder geraakt omdat Renate de dood zo dapper tegemoet trad. Arts en fi losoof Bert Keizer zegt dat stervenskunst bestaat uit een mengeling van elegantie, eerlijkheid en humor. Dorrestein beheerste de kunst van het sterven tot in de puntjes.

Denk je nu anders over de dood?

Ik vind de dood, net als iedereen, nog steeds een rotconcept. Het is wreed dat je het leven dat je zo liefhebt en je dierbaren van wie je zoveel houdt eens zal moeten loslaten. Maar door het schrijven van het boek is de dood wel vertrouwder geworden. Stervensdeskundige Ineke Koedam zegt in mijn boek dat hoe meer je over de dood nadenkt en praat, hoe minder bang je ervoor wordt. We hebben de neiging de dood weg te stoppen, maar daarmee speel je de angst voor de dood in de hand.

Hoe zou je zelf herinnerd willen worden? En is dat nu anders dan voor het schrijven van dit boek?

Voor het schrijven van het boek kon ik nog wel eens overvallen worden door de zinloosheid van het bestaan. Dat vergroot je doodsangst ook, zeker als je zoals ik niet gelooft in een leven na de dood. Maar door het boek ben ik me bewust geworden van het feit dat de zin van het leven is wat je kunt betekenen in het leven van anderen. Rouwdeskundige Manu Keirse zegt: ‘Als je dood bent verhuis je van de buitenwereld naar de harten van je dierbaren.’ Dat vind ik een troostrijke gedachte.

Kruip nooit achter een geranium was een enorm succes, ondanks dat het geen sexy onderwerp was. Hoe verwacht of hoop je dat mensen reageren op Je kunt het maar één keer doen?

Sterven is geen vrolijk onderwerp voor een feestje, dat heb ik aan den lijve ondervonden. Als mensen mij vroegen waar mijn tweede boek over ging, dan was de reactie steevast: ook geen vrolijk thema. Maar als ik uitlegde wat de achtergrond van het boek was, kwamen de verhalen. Ik heb het afgelopen jaar van iedereen die ik tegenkwam, van goede vrienden tot oppervlakkige kennissen en vreemden in het café, stervensverhalen gehoord. Het is een onderwerp dat ons allemaal raakt. Het is geen zwaar of somber boek geworden, ik hoop dat ik een boek heb geschreven dat tot nadenken aanzet. En nog belangrijker; waarover mensen met elkaar gaan praten.