Oktober van Søren Sveistrup

Het nieuwe boek van Søren Sveistrup auteur van De Killing

Oktober

Søren Sveistrup

€ 20,00
Op de eerste dinsdag van oktober keert Rosa Hartung terug op haar post als minister van Sociale Zaken. Na de dramatische verdwijning van haar twaalfjarige dochter heeft ze een jaar verlof genomen. Linus Berger, een psychisch gestoorde man, heeft de moord op Hartungs dochter bekend, maar kan zich niet meer herinneren waar hij de verschillende lichaamsdelen van het meisje heeft begraven.
Op dezelfde dag dat Hartung terugkeert in het parlement, wordt een jonge, alleenstaande moeder op brute wijze vermoord in haar huis in een buitenwijk van Kopenhagen. Ze is gemarteld en een van haar handen is eraf gehakt.
Wanneer de rechercheurs Thulin en Hess arriveren op de plaats delict treffen ze een kastanjepoppetje aan. Het poppetje blijkt een sinister geheim bij zich te dragen, al wordt dit eerst aangezien voor een bizar toeval. Maar als er nog een vrouw wordt vermoord - en dit keer mist het slachtoffer beide handen - beginnen Thulin en Hess te vermoeden dat er een verband is tussen de zaken.
En het heeft er alle schijn van dat de missie van de moordenaar nog niet voorbij is.

Interview met Søren Sveistrup

Je hebt de sprong gewaagd van scriptschrijver naar schrijver van boeken; hoe ben je daartoe gekomen?

Ik was al van plan om boeken te schrijven toen ik halverwege de twintig was en Literatuurwetenschap studeerde aan de Universiteit van Kopenhagen. Maar destijds was ik daar nog niet voor uitgerust, en ik had geen zin in de eenzaamheid. Toen kwam ik erachter dat het ook mogelijk was om films en tv-series te schrijven, dus schreef ik me in voor de cursus scenarioschrijven van de Deense Filmacademie, wat de juiste keuze voor me bleek te zijn. Dialogen, plots en psychologie van de personages waren de dingen waar ik belangstelling voor had, en we werkten in teams en niet in ons eentje. Na twintig jaar in die branche voelde ik dat ik dapper genoeg was om het alleen te proberen, zonder anderen, en met het vertrouwen dat ik had opgebouwd door het werk voor film en tv.

Is er iets aan die stap geweest dat je heeft verrast?

Tijdens mijn samenwerking met Anne Christine Andersen, mijn ongelofelijk vakkundige redacteur bij Political Publishing, trof het me hoe precies je met taal kunt zijn. Moet het ‘starten’ of ‘beginnen’ zijn – ‘stoppen’ of ‘ophouden’? Moet ik ‘koken’ zeggen of ‘eten bereiden’? Er komt geen eind aan de vragen. Bij het beschrijven van handelingen of situaties zijn er geschreven of ongeschreven regels. Het maakt voor het begrip niet uit, maar het perfectionisme was echt fascinerend om mee te maken. Afgezien daarvan voelt het schrijven van een boek waarschijnlijk gewoon als extra hard werken omdat je alleen maar met jezelf kunt discussiëren. Aan de ene kant heb je daardoor een zekere vrijheid, aan de andere kant is het een zelfopgelegde gevangenisstraf.

Waar haal je inspiratie uit?

Moeilijk te zeggen. Of misschien heel makkelijk. Inspiratie komt uit het leven zoals dat geleid wordt: uit ervaring, tegenslagen, impulsen, verlangens, angsten en dromen.

Durf je alleen thuis te zijn als je schrijft, of heeft de griezelsfeer vat op je?

Ik krijg heel snel kippenvel van iets wat ik geschreven heb, vooral als ik op een goed idee kom! Maar alleen namens het personage dat het ervaart. In de regel komt de beschrijving van een griezelsfeer voort uit een gevoel dat ik zelf heb ervaren, maar onder volkomen andere omstandigheden. Ik weet niet waarom, maar ik kan me bijvoorbeeld nog precies het gevoel voorstellen dat ik als jongetje had toen ik in mijn bed lag te luisteren naar de takken die langs het raam schraapten. Of geluiden in een leeg huis of in de bosjes naast het voetbalveld, als verder iedereen al naar huis is. Alles wat je niet meteen kunt thuisbrengen, kan je vervullen van onzekerheid en angst als je een levendige fantasie hebt. Ook als volwassene. Het gevoel van iets sinisters kan ook te maken hebben met het feit dat je in misdaadverhalen geconfronteerd wordt met een basisangst voor de dood of eenzaamheid als een levensvoorwaarde. We leven naast elkaar, in een gemeenschap, tussen familieleden, vrienden of onbekenden, maar af en toe ervaren we hoe het is om helemaal alleen te zijn, vervuld van grote vragen over leven en dood. En als een personage alleen is met een verdachte, presenteert zo’n ervaring zich in zijn griezeligste vorm

Zijn er bepaalde onderwerpen in het bijzonder die je interessant vindt om uit te werken?

Verlies. Hoop. Vertrouwen. De wil om te overleven. Zelfopoffering. De disfunctionele familie en de liefde die familieleden met elkaar verbindt. Het zoeken naar de zin van de zinloosheid. Maar er is waarschijnlijk nog veel meer dat ik me niet realiseer.

En wat denk je te hebben bereikt met je roman Oktober? Wat maakt die bijzonder?

Dat kan ik moeilijk beoordelen, maar het misdaadmysterie zelf heeft misschien iets baldadigs en onverzettelijks over zich wat een aanlokkelijk effect heeft. Tegelijkertijd gaat het boek over dappere mensen die zich vastklampen aan hoop of die tegen de stroom in zwemmen en het lot tarten.

Wat hoop je dat de lezer bijblijft na het lezen van je boek?

Natuurlijk hoop ik dat de lezer het een pageturner vindt – dat het echt spannend is, maar ook ontroerend en complex. En ten slotte hoop ik dat de lezer achterover gaat zitten met het gevoel dat je moet vechten voor wat je koestert.

En welke ambities heb je voor Oktober – wil je dat het in de rest van de wereld uitkomt, dat er een tv-serie van gemaakt wordt, of…?

Ik heb net gehoord dat Oktober in 23 talen wereldwijd zal verschijnen, dus het is al hard op weg om in de rest van de wereld uit te komen. Ik heb al eerder geprobeerd om iets te schrijven dat ook in het buitenland belangstelling zou weken, maar met Oktober verraste het me dat de belangstelling al vanaf het begin zo enorm was. Ik weet nog niet of er ook een film van wordt gemaakt. Ik zal er in elk geval niet zelf het script voor schrijven. Deze keer blijf ik aan de andere kant van de tafel.

pro-mbooks3 : libris