Johannes Maurits van Nassau-Siegen voerde het bewind over de kolonie van de West-Indische Compagnie (WIC) in Noordoost-Brazilië. Tussen 1637 en 1644 breidde hij het compagniesgebied uit tot de Goudkust en Angola, de regio’s die de slaven leverden voor de Braziliaanse suikerplantages. Hij liet ook zijn geleerden en kunstenaars de multi-etnische bewoners beschrijven en afbeelden.
Zo beschreven natuurwetenschappers Georg Marcgraf en Willem Piso de flora en fauna. Bovendien legde Marcgraf de kolonie vast op een landkaart en noemde het ‘het land van de suikermolen’. De schilder Frans Post wilde laten zien dat onder het bewind van Johan Maurits de verschillende etnische groepen in harmonie samen konden leven. Albert Eckhout maakte een serie levensgrote schilderijen met als thema de menging van mensen, dieren en planten afkomstig uit Amerika, Afrika en Europa ten gevolge van de kolonisatie van Brazilië.
Na zijn terugkeer in Europa schonk Johan Maurits de kunstwerken aan Friedrich Wilhelm, de Grote Keurvorst van Brandenburg, Frederik III, de koning van Denemarken, en aan Lodewijk XIV, de koning van Frankrijk.
Eerdere studies benadrukken het documentaire karakter van de schilderijen en de wandtapijten. In dit nieuwe boek ligt de nadruk op de morele, politieke en religieuze strekking.
