Mensen met beperkingen wonen vaak zelfstandig. Dat geldt zowel binnen de sector verzorging en verpleging als in de gehandicaptensector en de geestelijke gezondheidszorg. Zelfstandig wonen is niet alleen de wens van veel mensen zelf, het is tevens een van de doelen van de hervorming van de langdurige zorg. Toch wonen er ook mensen met een beperking in een instelling. Welke factoren spelen een rol bij het zelfstandig wonen? Wat hebben mensen hiervoor nodig en wanneer kan het niet?
In deze publicatie geven we een overzicht van wat er in de nationale en internationale onderzoeksliteratuur bekend is over factoren die bijdragen aan zelfstandig wonen bij mensen met beperkingen.
Sinds 1 januari 2015 is de langdurige zorg en ondersteuning in Nederland heringericht. Op verzoek van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) voert het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) de komende jaren in samenwerking met andere onderzoeksinstellingen een evaluatie van de Hervorming Langdurige Zorg (HLZ) uit. De HLZ-evaluatie bestaat uit een overkoepeld eindrapport (te verwachten in 2018) en diverse deelrapporten.
Maaike den Draak is werkzaam bij de sector Participatie, Cultuur en Leefomgeving (PCL) van het SCP. Zij onderzoekt veranderingen in de uitvoeringspraktijk van de langdurige zorg en het sociaal domein, onder meer in het kader van de HLZ-evaluatie. Inger Plaisier is werkzaam bij de sector Zorg, Emancipatie en Tijdsbesteding (ZET) van het SCP. Zij doet onderzoek naar ontwikkelingen in zorg, informele hulp en in het bijzonder de zorg voor mensen met psychiatrische problematiek. Anna Maria Marangos is eveneens werkzaam bij ZET en betrokken bij verschillende deelprojecten van de evaluatie HLZ. Haar thema's zijn de Wet maatschappelijk ondersteuning (Wmo) en de langdurige zorg. Mirjam de Klerk is ook werkzaam bij ZET en doet onderzoek naar informele hulp, de Wmo, het zorggebruik en de participatie van mensen met beperkingen, onder meer in het kader van de evaluatie HLZ.
