Sido en Het huis van mijn moeder zijn opgebouwd uit losse taferelen, waarin Sido een centrale plaats inneemt. Colette beschrijft haar moeder als de spil van een bijzonder gezin. Met haar open geest wist de eigenzinnige Sido in het bekrompen provinciedorp een eigen wereld te creëren, een universum van planten en dieren, maar ook een omgeving waarin veel gelezen werd - Colette was al op jonge leeftijd verslingerd aan Balzac en Zola - en waarin de kinderen alle ruimte kregen om zich te ontplooien.
In een voorwoord dat ze later bij de twee boeken schreef, zegt Colette over Sido: 'Ik heb het personage dat zich langzamerhand aan de rest van mijn oeuvre heeft opgedrongen, nooit losgelaten: dat van mijn moeder. Het achtervolgt me tot op de dag van vandaag.'
Perscitaten:
'Onvergetelijk mooi.' - Het Parool
'Deze verhalen zijn meer dan de moeite waard. Vanwege de treffende karakterbeschrijvingen, de verloren tijd die ze met haar anekdotes terughaalt - simpelweg omdat Colette een ongelofelijk goede schrijfster is.' - De Volkskrant
Sidonie Gabrielle Colette (1873-1954) heeft een lang en zeer gevarieerd leven gehad. Ze fungeerde onder meer als ghostwriter voor haar echtgenoot Henri Gauthier-Villars en maakte na hun scheiding meerdere pantomime- en theatervoorstellingen om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien.
Als schrijfster en journaliste werd ze uiteindelijk steeds bekender. Haar zeer persoonlijke columns en haar romans werden veel gelezen waardoor zij een zekere financiële onafhankelijkheid verwierf. Colette kon zich koesteren in de warmte en sympathie van collega's en publiek. Zij groeide uit tot een van Frankrijks meest vooraanstaande schrijvers uit de vorige eeuw.