"David Pinto, die al eind jaren tachtig het begrip 'doodknuffelen' introduceerde, analyseert in dit boek haarscherp de problematiek van de integratie van allochtonen. Hij komt met verfrissende en tegelijk visionaire oplossingen. Onorthodoxe, onconfessionele ideeën - zeg maar: 'een niet-Nederlandse aanpak' - zijn Pinto niet vreemd. Daar trakteert hij ons al decennialang op.
Pinto toont enerzijds aan waarom het tot op heden gevoerde beleid gedoemd was te mislukken, en wel aan de hand van zijn gedegen kennis van de Nederlandse geschiedenis en cultuur, zijn nuchtere analyse van het besproken beleid en zijn talmoedische precisie. Anderzijds beargumenteert hij op heldere wijze wat het alternatief is en waarom dat wél succesvol kan zijn."
Overtuigend vindt Pieper de uiteenzetting over de grote cultuurkloof tussen enerzijds de meeste hedendaagse migranten, anders dan in de zeventiende eeuw, en anderzijds de geëmancipeerde en geseculariseerde westerse samenleving. Deze staan zozeer op gespannen voet met elkaar, dat een onduidelijk en 'soft' integratiebeleid, zoals Pinto dit noemt, niet kan slagen. Hiervoor heeft hij herhaaldelijk gewaarschuwd.
"De fundamentele beleidswijzigingen die Pinto in dit boek bepleit, gaan ver, maar zij snijden wel hout. De empirie ondersteunt de jarenlange pleidooien van deze man, die kennis, kunde, engagement, passie en ervaringsdeskundigheid combineert. Hij is zelf immers tweemaal geëmigreerd: van Marokko naar Israël en van Israël naar Nederland.
Laten we niet weer wachten - om pas na elf jaar te gaan roepen dat we beter naar de in dit boek bepleite voorstellen hadden moeten luisteren."