{{model.bookDetails.title}}

In 2010 kreeg de Nederlandse kiezer na maanden van formatiegesprekken een gedoogregering. De grootste winnaar van de verkiezingen heeft hiervoor geen ministers geleverd en de grootste verliezer krijgt de gelegenheid om een zwaar stempel te drukken op het regeringsbeleid. De vraag is of het beleid van het vvd-cda-pvv-gedoogkabinet een weergave is van wat de kiezers voor ogen stond. Volgens Peter Kanne willen de partijen iets anders met Nederland dan hun kiezers en zijn ze daarnaast allesbehalve consequent in hun opvattingen. De kiezer weet vaak maar half wat zijn politieke partij wil. De kiezers zweven, maar de politici zweven nog veel meer. Laat de kiezer zich knollen voor citroenen verkopen? In Gedoogdemocratie beschrijft Peter Kanne hoe kiezers en gekozenen elkaar op cruciale onderwerpen vaak niet begrijpen, en hij behandelt de vraag die een groeiend aantal Nederlanders bezighoudt: heeft stemmen eigenlijk wel zin?