Een kritische historicus van de wijsbegeerte kan twee wegen bewandelen. In het eerste geval rafelt hij weer uiteen wat anderen hebben gereconstrueerd en herleest hij de oorspronkelijke teksten met onbevangen blik. In het tweede geval tracht hij uit te maken wat de filosofie van blijvende waarde heeft opgeleverd. De auteur van dit werk doet beide. Hij besteedt daarbij aandacht aan onderwerpen die in bestaande overzichten dikwijls stiefmoederlijk worden behandeld. Zo vindt men in dit deel niet alleen Plato's bekende staatkunde maar ook de moeilijk toegankelijke metafysica van de 'ongeschreven leer', komt naast de levenswijsheid van Epicurus en Stoa uitvoerig de kentheoretische scepsis aan bod, en is plaats ingeruimd voor de vroegchristelijke filosofie en de antieke natuurbeschouwing. Het werk verschijnt in twee delen. Dit eerste deel bestrijkt de Oudheid, de patristiek en de vroege Middeleeuwen. Het tweede deel beslaat de laatste duizend jaar. Henri Oosthout is classicus, wiskundige en filosoof. Hij schreef onder andere 'Het schandaal van de filosofie' (2010), 'Van de afgrond en de troost' (2012), 'Over muziek' (2012), 'Klein filosofisch lexicon' (2014), en 'Mens in de kosmos' (2015).