In 2018 is het honderd jaar geleden dat de Mexicaanse schrijver Juan José Arreola (1918-2001) werd geboren. De hoogste tijd voor de eerste Nederlandse vertaling van zijn bijzondere werk.
Juan José Arreola schreef pareltjes van lichtvoetig surrealisme, waarin een venijnige ondertoon in de flegmatieke humor doorklinkt – een zwierige mix van Franz Kafka, Etgar Keret en Haruki Murakami. Arreola groeide samen met Juan Rulfo uit tot een van de grootste stemmen van de hedendaagse Mexicaanse literatuur.
Posson was een persoonlijke vriend van Juna José Arreola. Ze ontmoetten elkaar voor het eerst in 1985, waarna wederzijdse bezoeken aan Mexico en België volgden.
‘Hij verscheen geheel in het zwart gekleed, met een breedgerande hoed en een lange witte sjaal. Hij boog de knie voor mijn vrouw, die door deze plechtstatige begroeting geheel in de war was, maar ook in de ban van zijn charme raakte. Zo vingen we meteen een glimp op van het personage Arreola.’
‘Ik sta versteld van wat u met zo weinig verbale materie weet te maken.
U bezit wat Rimbaud ‘le lieu et la formule’ noemde, de manier om de stier bij de hoorns te vatten, en niet, ach, bij de staart, zoals zovelen die de drukpersen van deze wereld afmatten.’
- Julio Cortázar
Een keuze uit de prijzen die Arreola voor zijn werk kreeg:
- Premio Internacional de Literatura Latinoamericana y del Caribe Juan Rulfo, 1992 • Doctor honoris causa, 1996, Universidad de Colima • Premio Internacional Alfonso Reyes, 1997 • Premio Ramón López Velarde, 1998
