Kind & Jeugd

De categorie 7+ wordt weer verwend met een ijzersterke titel. Meneer Sleutelbeen is avontuurlijk, grappig en heel erg mooi geïllustreerd. Een boek dat je heel makkelijk in één keer helemaal uitleest. Ik heb het in ieder geval met een hele grote glimlach achter elkaar doorgelezen.
Ben Bunsen heeft helemaal geen vrienden. Hoewel, dat is niet helemaal waar. Wauw is zijn allerbeste en allerenigste vriend. Maar Wauw is ook een fantasievriend, en bestaat dus alleen in Ben’s gedachten. Wanneer Ben jarig is, worden alle kinderen uit zijn klas uitgenodigd. Als niemand op komt dagen, rent Ben doodongelukkig naar de dichtbij gelegen zee. Hier wenst hij vuriger dan ooit dat zijn vriendje Wauw echt wordt. Maar zoals dat met wensen gaat, je weet maar nooit wat daar van komt. Want ineens staat Wauw voor hem in levende lijve.
‘ Natuurlijk is dit allemaal heel vreemd, maar het wordt nog gekker. Want als er een skelet, genaamd meneer Sleutelbeen en met tien sleutels in plaats van vingers, achter je aan zit, dan wordt het toch wel een beetje raar. Meneer Sleutelbeen moet gevaarlijke tot leven gekomen fantasievrienden opsporen en uit de weg ruimen. En Wauw is volgens hem heel gevaarlijk. Maar Ben is dat helemaal niet met hem eens. Als er ineens een paar vergeten ‘vrienden’ uit het verleden opduiken, dan loopt alles snel uit de hand. Misschien had meneer Sleutelbeen niet helemaal ongelijk en blijkt een werkelijk geworden fantasievriend toch gevaarlijker dan gedacht. Maar soms komt dat gevaar uit een heel andere hoek.
Dit is een heerlijk boek vol met allerlei bijzondere figuren, gekke situaties en lekker veel puinhoop. De illustraties maken het allemaal nog leuker. Dit belooft het begin van een geweldige serie te worden, waarin nog van alles kan gebeuren..

Dit boek stond al langere tijd op mijn lijstje van boeken die ik persé wil lezen. Een stukje Zeeuwse geschiedenis en iets met zee en zeemeerminnen. Genoeg om mij nieuwsgierig te maken. En wat een dijk van een boek blijkt het te zijn. Ondanks dat het iets langer uit is, moet ik hier een tip van de maand van maken. Minder verdient dit boek gewoon niet.

Het verhaal speelt zich af in Bruinisse, waar ooit de grootste mosselvissersvloot lag. De ouderloze Janna verhuist van Rotterdam naar dit vissersdorp, waar haar oom woont. Haar ogen hebben de kleur van een storm op zee en regelmatig heeft zij dagdromen waarin zij als zeemeermin getuige is van de vernietiging van de vloot. Haar tante lijkt in eerste instantie niets van Janna te moeten hebben. Ze gaat nooit het huis uit en iets uit het verleden heeft haar getraumatiseerd. Maar al snel ontdekt Janna, dat haar tante en de stugge inwoners van Bruinisse heel wat warmer zijn dan ze aan de buitenkant laten zien. .

Wanneer ze stiekem meevaart op het schip van haar oom, leert ze enorm veel over het vissersbestaan. Het is een hard leven, maar met heel veel mooie kanten. Vanaf dan is Janna werkelijk thuisgekomen in Bruinisse. Maar toch droomt ze nog steeds over de zeemeermin en de storm. Het is alsof er een grote ramp staat te wachten. Is het slechts fantasie of de voorbode van iets groots? .

‘Meerminnen verdrinken niet’ is een oester waar een flinke parel in blijkt te zitten. Een stukje Nederland dat grotendeels verdwenen is, komt op nuchter sentimentele wijze weer tot leven. Een vergelijking met de geweldige Clara-trilogie van Fisscher/Feller is snel gemaakt, maar het roept bij mij ook de sfeer van Maarten ‘t Hart op. Kortom, een zeer bijzonder jeugdboek dat veel gelezen mag worden.