Wanneer Parks wordt gekweld door pijn die niemand lijkt te kunnen verklaren of verhelpen, wordt hij gedwongen een paar harde waarheden over de relatie tussen lichaam en geest, over onze hectische samenleving en over zijn schrijverschap onder ogen te zien. Hij vindt tot zijn eigen verbazing verlichting in het doen van ademhalings- en ontspanningsoefeningen. Uiteindelijk komt hij zelfs uit bij meditatie, en dit was wel het allerlaatste wat Parks verwachtte.

'Het is niets minder dan een spiegel voor de drukke en denkende mens.' Happinez

'Een boek voor gewone mensen die niets van zweverigheid moeten hebben.' Sylvia Witteman