Kinderboek van de Maand

Een prentenboek kan een zeer handig middel zijn om met kinderen in gesprek te gaan. Vooral bij moeilijke onderwerpen, zoals de dood of emoties, kan zo’n kort verhaal met plaatjes een perfecte inleiding zijn. Ook de volwassene zelf heeft er baat bij, want als begeleider wordt je soms geacht een volleerde psycholoog te zijn. Een goed uitgewerkt prentenboek kan daarom ook voor de grote lezer zeer leerzaam zijn.

Sam en het niet-leuke geheim gaat over een enorm belangrijk onderwerp. Soms lopen kinderen rond met een groot geheim, dat ze niet kunnen delen met anderen. Een geheim dat zoveel invloed heeft, dat het kind daar onder lijdt. In veel gevallen kun je iets vermoeden bij grote gedragsveranderingen, maar soms zul je enorm je best moeten doen om iets te herkennen.

Dit prentenboek is een handig middel om kind en volwassene te helpen bij het uitzoeken van een eventueel probleem. De belangrijkste boodschap naar het kind toe is, dat het goed is om een probleem te delen en dat het niet bang hoeft te zijn om de liefde van de ouder kwijt te raken.

De meeste volwassenen zullen dit soort boeken pas zoeken wanneer het probleem merkbaar is, maar in dit geval kan het ook preventief werken. Leer een kind, dat het altijd naar je toe kan komen wanneer er iets is. Het boek kan ook een onverwacht handvat zijn wanneer er niets lijkt te spelen, een hulpmiddel om zeker te zijn dat er niks aan de hand is.

Een waardevol prentenboek dat zeer nuttig is als je met jonge kinderen te maken hebt.

Fantasy is een lastig genre, omdat het te vaak alleen aan elkaar hangt van een hoop actie, magie en bijzondere wezens. In veel gevallen moet het vooral spectaculair en snel zijn. Maar wat de betere verhalen boven de rest doet uitsteken, is een goed doordacht verhaallijn waarin je als lezer eerst verbaasd en verward wordt, om in een later hoofdstuk uitgelegd te krijgen hoe het zit. Een beetje als een goocheltruc. En dit boek is een bundeling van goocheltrucs, die we al zo vaak gezien hebben maar net weer anders zijn, waardoor je als lezer aangenaam verrast wordt.

In het tweeluik De zeven sleutels draait het om een zoektocht naar de schat van de Roverkoning. Het gezelschap bestaat net als de sleutels uit zeven reisgenoten. Een bijzonder gezelschap waarvan de blinde vos, die voor mij in eerste instantie een kinderachtige keuze leek, uiteindelijk mijn favoriete karakter blijkt te zijn. De wijze waarop dit gezelschap samenkomt, lijkt haast bovennatuurlijk. Maar iets later blijkt dit een bewust en sluw plan te zijn. Het is zo’n moment in het boek, dat me een flinke glimlach bezorgde tijdens het lezen.

Uiteraard zit er veel spanning in, maar de schrijver bouwt dit op verschillende manieren op. Soms gebruikt hij een cliffhanger, een korte onderbreking op een heel spannend moment, maar ook op twee andere manieren. Eén van de personages heeft namelijk het talent om de toekomst te zien, waardoor je alvast een stukje vooruit kunt kijken. Maar daarnaast plaatst de schrijver tussendoor ook soms een zinnetje, die de lezer even op scherp zet. Het zijn verontrustende opmerkingen die weinig goeds beloven.

De zeven sleutels is een verhaal vol geheimen. Vooral de reisleider, een dwerg met de naam Kobold (de keuze voor deze weinig originele naam wordt door de schrijver zelf spottend gebruikt als grap in het verhaal), heeft een dubbele agenda. Deze heeft ook nog eens een landkaart, die voortdurend alleen de weg toont tot aan de volgende poort. En ook de Roverkoning, die al vele jaren dood is, speelt een belangrijke rol in de vorm van de zeven geheimzinnige poorten.

Groot pluspunt van dit verhaal vind ik het feit, dat het maar twee delen zijn, die duidelijk één geheel vormen. Het eerste deel stopt dan ook gewoon halverwege, waardoor je meteen door zou willen gaan met deel 2. Dit is serieuze fantasy voor lezers vanaf 10 jaar, maar waarvan oudere fantasy-lezers ook zullen smullen. Ik kijk enorm uit naar de afsluiting van dit oorspronkelijk Nederlandstalig avontuur. Fantastisch debuut van hoog niveau!

De laatste jaren is er veel aandacht voor allerlei minderheidsgroeperingen binnen de Nederlandse samenleving. Dat is ook merkbaar onder de jeugdboeken. Natuurlijk kwamen deze onderwerpen ook al eerder voor, maar nu klinkt steeds vaker een stem van binnenuit. De verhalen worden persoonlijker en daardoor ook veel aangrijpender. De lezer wordt daardoor ook steeds minder een buitenstaander.

De levens van Lanya is het verhaal van Lanya Sabir, een Koerdisch meisje dat opgroeiend in Nederland weinig binding heeft met haar Koerdische achtergrond. Haar liefste wens is studeren en hier een carrière opbouwen. Maar haar ouders hebben andere plannen met haar. Zij houden vast aan hun gewoontes en de eer van de familie. Daarom menen zij dat de tijd rijp is voor Lanya om terug te keren en te gaan trouwen.

Uit wanhoop besluit Lanya weg te lopen met behulp van de Nederlandse instanties. Maar al snel merkt ze dat zelfs in de nieuwe situatie haar ouders invloed blijven houden. En diezelfde instanties kijken grotendeels machteloos toe. Lanya neemt tenslotte een beslissing, die zeer grote gevolgen voor haar heeft.

Op de omslag zien we een eenzaam meisje, die verslagen bij de bushalte zit. Dit beeld is kenmerkend voor het hele verhaal. Hoewel we in Nederland graag een veilige omgeving voor het individu willen zijn, is de realiteit keihard. Want als Lanya wil ontsnappen aan haar lot, mag ze niet rekenen op anderen om haar te helpen. De grote partijen verschuilen zich achter regeltjes en de bezorgde dierbaren kunnen uiteindelijk niks doen, omdat ze machteloos zijn.

IMirjam Oldenhave, die het verhaal van Lanya een vorm heeft gegeven, heeft een prettige schrijfstijl, die nergens zwaar aandoet. Dat is belangrijk, want dit soort verhalen zijn al snel zeer aangrijpend. Enerzijds leggen zij en Lanya de vinger op de zere plekken van ons systeem. Anderzijds proberen zij op deze wijze lotgenoten een handreiking te doen. Dat voelt dubbel, omdat het duidelijk mag zijn dat er in veel gevallen geen helpende hand is.

Een aangrijpend en belangrijk verhaal!