Onderweg door het Perzische landschap kijkt een jonge vrouw voorzichtig uit naar een nieuwe toekomst.

In De wind vindt altijd zijn weg neemt Sholeh Rezazadeh de lezer mee op een poëtische reis door Iran; langs rode bergen, bossen, woestijnen, windtorens en een speelse zee. Een jonge vrouw doorkruist het land om in het noorden een literaire prijs in ontvangst te nemen. Ze reist samen met haar innerlijke kind dat eindeloos nieuwsgierig, optimistisch en vol bewondering is voor alles om hen heen. Onderweg ontmoeten ze medereizigers die hen deelgenoot maken van hun ervaring van het land dat langs hen heen trekt.

Omgeven door stoffige blauwe gordijntjes in de coupé, de geur van rijst in de restauratie en uitzicht op het betoverende Perzische berglandschap, geeft de jonge vrouw het kind dat ze ooit was steeds meer de ruimte om haar koers te bepalen. Ze staat op een keerpunt in haar leven: ze wil niet langer arts worden, maar schrijver zijn.

'Haar taalbeheersing en manier van uitdrukken zijn verbluffend sensitief en sprankelend en even weelderig als haar gulle verbeelding en waarnemingsvermogen.' Het Parool