Queer getuigt van de hedendaagse pluraliteit inzake seksualiteit en gender die wordt gedacht vanuit het bredere LGBTQIA+ spectrum. Op welke manier vormen haar maatschappelijk-culturele manifestaties ook aanleiding tot een psychoanalytische queeste?
Dit boek verkent de queer queeste van de psychoanalyse op drie elkaar doorkruisende niveaus: de psychoanalyse zelf als klinische en antropologische discipline, de genderzoektocht van de patiënt in therapie, en de verhouding van de psychoanalyse tegenover andere disciplines die queer fenomenen onderzoeken. Deze verhouding is op z’n minst complex te noemen. De psychoanalyse als theorie en als praxis is immers niet immuun voor de maatschappelijke tendensen inzake seksualiteit en gender. Laat ze zich er graag of met tegenzin door beïnvloeden? Heeft ze zelf bijgedragen aan deze tendensen vanuit een eigen – misschien impliciet – queer gehalte? Of is de psychoanalyse op dat vlak intern verdeeld of ambivalent? Dit boek onderzoekt de actuele mogelijkheden van een open dialoog tussen queer denken en psychoanalyse.
