Is er nog hoop op geluk als mensen elkaar na een dramatisch familiegebeuren zijn kwijtgeraakt? Noortje van tien doet er alles aan om de gebroken relaties te herstellen. Haar volharding, openheid en spontaniteit en de vondst van een gewonde vogel helpen haar daarbij.
Wanneer haar vader na de dood van haar broertje Lukas het huis verlaat, is Noortje ontroostbaar. Na enige tijd krijgt haar moeder een nieuwe relatie. Tot overmaat van ramp brengt hij een twaalfjarige zoon mee, die Lukas’ kamer krijgt toegewezen. Tussen Noortje en hem klikt het absoluut niet en ze steekt haar gevoelens niet onder stoelen of banken. Noortje communiceert via een schriftje of door gesprekken in haar hoofd regelmatig met haar overleden broertje. En Lukas praat gelukkig terug.
Paul heeft de dood van zijn zoon niet kunnen verwerken. Hij vermijdt de confrontatie met zijn gevoelens door keihard te werken. Ruim twee jaar na zijn vertrek komt hij terug naar Nederland en kan hij het verleden niet meer uit de weg gaan.
In haar kenmerkende toegankelijke stijl, waarmee ze met humor en lichtheid over een zwaar onderwerp weet te schrijven, verrast Cilja Zuyderwyk ons dit keer met een kleine roman.
