Kinderboeken over de dood! Ze verkopen moeilijk omdat het thema zo zwaar klinkt, maar behoren meestal tot de mooiste boeken die er zijn. En opvallend is, dat ze vaak een magisch tintje hebben. Waarschijnlijk omdat magie en dood allebei iets ongrijpbaars hebben. De trein van vier over twaalf is een uitstekend voorbeeld van hoe mooi dit soort boeken kunnen zijn.
Het verhaal begint meteen heel sterk. De eerste regels zijn het begin van het einde en keren aan het einde terug als een nieuw begin. Daardoor krijgt het iets van een levenscirkel, want uiteindelijk draait het niet om het einde, maar om het proces om verder te gaan als je wereld lijkt op te houden met bestaan.
Nicolaus zit om 23.54 uur op een bank in het ziekenhuis. Zijn moeder ligt op de derde verdieping en iedereen die daar ligt, zal binnenkort sterven. Zo zit het leven in elkaar, maar voor een jongen van 12 voelt het natuurlijk heel oneerlijk aan. Nicolaus heeft het dan ook heel moeilijk en zoekt troost in grappige youtube-filmpjes van honden. Dat helpt heel even, maar verandert niks aan de situatie.
Wanneer het meest verschrikkelijke moment bijna aanbreekt, vlucht Nicolaus weg. Hij rent de lift in en ziet een rode knop. Als hij daar op drukt, komt hij terecht op het Laatste Station. Daar wacht een trein, die hem terugbrengt naar momenten in zijn verleden. Gaandeweg begint Nicolaus dingen te beseffen en leert hij om te gaan met de situatie. Wanneer hij voor een allerlaatste keer op de trein stapt, grijpt hij de kans om een zeer bijzondere ervaring op te doen. Het zal uiteindelijk het belangrijkste moment van zijn leven worden.
Dit is een boek dat troost en hoop biedt. Verwacht geen onverwachte draai, want sommige momenten zijn nu eenmaal onomkeerbaar. Dingen zijn gewoon niet mooier dan ze zijn, maar je kunt wel invloed uitoefenen op de manier waarop je hiermee omgaat. En soms heb je zelfs de kans om met die ervaring anderen te helpen. Een wonderschoon boek dat je eigenlijk niet mag missen!