Een jaar lang schreef Elena Ferrante iedere week een column in de Engelse krant The Guardian. Die columns waren ietwat afwijkend van de rest. Ze schreef niet over onderwerpen die ze zelf had gekozen, maar over een thema dat de redactie haar opgaf. En omdat ze er maar korte tijd voor had, moest ze de bedachtzaamheid en zorgvuldigheid waarmee ze haar romans componeert, laten varen en vertrouwen op haar intuïtie.
Dat leverde intieme, heel persoonlijke stukken op, die hier gebundeld zijn. Over haar eerste liefde. Haar politieke passiviteit en haar bezorgdheid over de democratie. Haar kinderdagboeken. Haar liefde voor taal en voor het Italiaans. Haar sterke overtuiging dat een vrouwelijke regisseur haar boeken vrijelijk kan verfilmen en een man niet.
In deze 51 stukken, van prachtige illustraties voorzien door Andrea Ucini, schrijft Elena Ferrante over haar relatie met de wereld, en nodigt ons als het ware uit om de onze met andere ogen te bekijken.
