Een normaal mens kan dit verhaal eigenlijk niet aan. Het hartverscheurende verdriet... Het onbegrip...
Ester van Steekelenburg heeft met dit boek een formule gevonden om het onbeschrijfelijke van een postpartumdepressie met psychotische kenmerken te beschrijven. Verhalend neemt ze je mee in het leven van het opgroeiende, zachtaardige meisje Jennifer. In de loop van het verhaal wordt het je als lezer te veel. Maar dat weet de auteur ook. En dan zorgt ze steeds - net op tijd - voor verluchtiging, door de in- en intrieste episode waar Jennifer begin deze eeuw doorheen ging te verweven met recente, terugblikkende e-mails aan haar dierbare vriend Rodion. Het zijn die e-mails die voor de lezer de deur godzijdank op een kier houden naar de goede afloop.
Van Steekelenburg spreekt je via haar personage Jennifer persoonlijk, onverbloemd en in al haar naaktheid aan. Je bent met haar in gesprek. Je hoort haar stem. Je kruipt in haar hoofd, in haar hart, in haar hele wezen.
Depressie, psychose, ongrijpbaar? Ja. Maar je kunt het bijna pakken.
Wil je op de hoogte blijven? Volg Esters weblog: bestelezer.blogspot.com en haar YouTube-kanaal.
