Waarom roept het Israëlisch-Palestijns conflict ook in ons eigen land zoveel spanningen op? In hoeverre is moslimhaat vergelijkbaar met antisemitisme? Wat is het verschil tussen antizionisme en antisemitisme? En wat doe je als mensen uit de eigen gemeenschap je voor 'nazi', 'verrader' of 'joodse zelfhater' uitmaken, een alleraardigst Marokkaans meisje wil weten wat de Holocaust is en een groep Turkse tieners er heilig van overtuigd is dat de joden achter is zitten? Niet alleen internationaal, maar ook binnen Nederland zorgen de voortdurende conflicten in het Midden-Oosten voor een toenemende polarisatie. Tijdens de Gaza-oorlog in de zomer van 2014 bereikten het wantrouwen, het gescheld en de agressie tussen joden en moslims een dieptepunt. Juist omdat er geen enkele ruimte meer leek voor enige nuance, besloot Natascha van Weezel, een jonge, joodse vrouw, te onderzoeken of er niet tóch een brug tussen joden en moslims viel te slaan. Aan de hand van haar ervaringen, aangevuld met interviews met onder andere oud-burgemeester van Amsterdam Ed van Thijn, Marokkaanse activist van het eerste uur Abdou Menebhi, opperrabbijn Binyomin Jacobs en de Palestijnse radicaliseringdeskundige Montasser AlDe'emeh, schetst van Weezel een eerlijk beeld van de relaties tussen moslims en joden in Nederland.