Vierendertig essays, gedichten en dialogen, gebaseerd op de taoïstische en boeddhistische filosofie, vormen een gids voor, wat de auteur noemt, ‘leven zonder van alles te willen’.
Zolang wij ons zelf als subject zien en de wereld als object zijn we onvrij en in deze wereld gebonden aan allerlei vormen van lijden. Aan de hand van dit eeuwenoude inzicht legt Wei Wu Wei ons uit dat zolang we achter ons eigen ego, ons ‘ik-idee’, aanrennen en we ons zelf zien als subject en de wereld als werkelijk bestaande objecten, we onvrij zijn en gevangen in onze eigen illusies. We denken slechts dat we vrij zijn en vrije keuzes kunnen maken, maar is dat ook zo? Wei Wu Wei zegt: "Zolang we ons identificeren met een object, is dit onvrijheid." "Tao, de wegloze Weg, heeft een poortloze Poort die op denkbeeldige wijze het fenomenale en het noumenale, samsara en nirwana, scheidt en verenigt. Het is een open vluchtweg uit de eenzame opsluiting in de kerker van de eigen individualiteit. Het is de weg van het opnieuw hervinden in dit-wat-we-zijn en het is zuiver zoals-alles-is."
