Sinds 1992 bevat ons burgerlijk wetboek enige algemene bepalingen over vorderingen aan order en toonder. Voorts zijn er sindsdien een drietal belangrijke arresten van de Hoge Raad gewezen over de wissel (Salama/IFN), het verzekeringscertificaat aan toonder (Zurich/Lebosch) en het cognossement aan order (Damco/Meister). Op basis hiervan kon dit boekje opgetrokken worden langs algemene lijnen van het waardepapierenrecht. Het wissel- en chequerecht kon daarbij als verbijzondering van die algemene lijnen beschreven worden en behoefde niet meer zoals vroeger het hoofdbestanddeel van het werk uit te maken. De erkenning in de Parlementaire Geschiedenis van Boek 8 BW dat de ontvanger van een cognossement als derde uit derdenbeding kan worden gezien, heeft het denken over waardepapieren in een stroomversnelling gebracht. De overdracht van een waardepapier blijkt niet alleen gezien te kunnen worden als goederenrechtelijke overdracht van een vordering aan order of toonder, maar ook als contractuele aanwijzing van een derde uit derdenbeding. Dit heeft grote gevolgen voor de theorie van het waardenpapierenrecht en kan van grote praktische betekenis worden voor de ontwikkeling van waardepapieren in de praktijk. Beide aspecten worden in dit boekje uitvoerig belicht.
