Bloed spuwen naar de hematoloog is een psychologische roman, waarin de karakters tot in de diepste kern van hun ziel ontleed worden, en wel op zo’n manier dat ze niet kunnen ontsnappen aan de intelligentie en de opmerkingsgave van de lezers. Het boek speelt zich af zowel op het platteland als in de stad, zowel op een boerenerf als in een ziekenhuis, zowel op het terrein van de autochtonen als op dat van een allochtoon, die we kunnen beschouwen als een van de belangrijkste personages, die z’n mannetje staat in een bepaalde groep van andere mensen, die we tenslotte met z’n allen toch zijn, en zo niet, dan kunnen we beschouwd worden als solipsisten, zoals de auteur Herman Brusselmans er een is, net zo goed in het echte leven als in z’n fictie. Bloed spuwen naar de hematoloog is een uitzonderlijke roman, die de horten en stoten niet schuwt, en evenmin de kijk op de werkelijkheid in verschillende facetten. Bovendien komt er een aantal leuke dieren in voor. Het zou niemand, ook de lezers niet, moeten verbazen dat dit meesterwerk op z’n minst de vijfde à derde plaats in verschillende top tienen bereikt. Herman Brusselmans wordt voor de gein wel eens een half genie genoemd. Maar achter ieder grapje schuilt de waarheid. Deze waarheid wordt geenszins geweld aangedaan door Brusselmans’ nieuwe, duizelingwekkende prestatie, het nu reeds onvergetelijke Bloed spuwen naar de hematoloog. Herman Brusselmans (1957) publiceerde reeds meer dan tachtig romans. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver. Over De fouten: ‘Een levende legende.’ Özcan Akyol, de Volkskrant ‘Oergeestig en volslagen nonsensicaal.’ HP/De Tijd Over Hij schreef te weinig boeken: ‘In Hij schreef te weinig boeken doet Herman Brusselmans alles wat Herman Brusselmans tot Herman Brusselmans maakt: ontregelen, ontwrichten, debunken en méér.’ Jeroen Vullings, Vrij Nederland