Bij de politie loopt al jaren een proef met buddyhonden. Ongeveer zestig (oud-)politiemensen met PTSS krijgen in het dagelijks leven hulp van zo’n speciaal opgeleide hond, betaald door de politie. De buddyhond geeft hen kwaliteit van leven terug, laten ze weten in vraaggesprekken. Maar hard wetenschappelijk bewijs daarvoor ontbrak tot dusver. In opdracht van de politie zochten onderzoekers van de Politieacademie en Radboud Universiteit daarom naar overtuigende aanwijzingen. Heeft een buddyhond meerwaarde bij (oud-)politiemensen die na een primaire behandeling van hun PTSS ernstige restklachten hebben en zo ja, waar zit dat dan precies in?
Aan het onderzoek namen drie groepen (oud-)politiemedewerkers deel: mensen met PTSS met een buddyhond, mensen met PTSS met hun niet als buddy getrainde gezinshond en mensen zonder PTSS met hun gezinshond. Elke groep deed dezelfde psychologische testen, met en zonder hond.
Zowel in hun dagelijks functioneren als tijdens testafname blijkt een buddyhond van meerwaarde voor (oud-)politiemensen die kampen met PTSS. Uit de interviews en het gedrag en de hersenactiviteit tijdens cognitieve tests blijkt dat een buddyhond een grotere en andere meerwaarde vertegenwoordigt dan een gezinshond, die vooral troost en warmte biedt. De cognitieve prestatie lijkt te verbeteren door de buddyhond, die het dagelijks leven ‘normaliseert’. Men kan weer slapen, de rust en het vertrouwen nemen toe en men komt weer in beweging. Deze meerwaarde komt tot stand door gedragingen van de buddyhonden die specifi ek gericht zijn op het verminderen van kenmerkende beperkingen als gevolg van PTSS.
