Tips van Joost

Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik dit jaar zitting mocht nemen in de jury van de J.M.A. Biesheuvelprijs - de prijs voor de beste verhalenbundel. Dankzij dat feit heb ik kennis kunnen maken met Hedda Martens, een schrijfster die ik tot afgelopen jaar geheel ten onrechte nooit had gelezen. Ten onrechte, want wat een meesterschap toont ze met Bij wijze van leven. In zeer korte verhalen schotelt ze de lezer steeds een gebeurtenis uit iemands leven voor. Dat kan héél klein zijn, bijvoorbeeld: hoe iemand de boodschappen van zijn fiets laat vallen, of hoe iemand een kind op schoot neemt. Martens schrijft die anekdotes zo op, dat je na twee pagina's het gevoel hebt diep in de ziel van een personage gekeken te hebben. Het is alsof Martens zo'n gebeurtenis uit het anekdotische kan optillen en kan verheffen tot een dwarsdoorsnede van iemands leven. Alsof je biografieën leest, in plaats van anekdotes. Maar niet echt natuurlijk, ik bedoel, je hebt geen overdaad aan gegevens uit iemands leven, zoals dat bij een biografie het geval is. Maar Martens bied je wel een bepaalde diepe kennis van een personage. Haar verhalen in Bij wijze van leven zijn als het ware biografieën van de ziel. En dat ze dat steeds weer klaarspeelt, heeft alles te maken met stijl. Want dat, boven alles, is de grootste reden dat ik zo blij ben kennis te hebben gemaakt met Hedda Martens. Wat kan zij schrijven. Een groot auteur, die in Nederland niet de erkenning krijgt die ze verdient.