![]()
Als je de boeken van Yorick Goldewijk leest, zul je een bepaalde tendens ontdekken. Hij neemt namelijk altijd iets dat bekend is, en laat de lezer daar op een heel ander manier naar kijken. De ringen om Saturnus zijn wachtrijen voor een loket, de tuinen liggen bezaaid met bladeren, die veranderen in draken en andere dingen, en in een bioscoop draait geen film over het verleden, maar de geschiedenis zelf. In zijn nieuwste boek willen alle dieren anders zijn. Zelfs de zwijgende boom kan praten, hoewel hijzelf zegt dat het maar alsof is.
De boom die een wereld was is een bundeling verhalen, die met elkaar verbonden zijn. De luiaard in het ene verhaal zwemt in de vijver van de snoeken uit het volgende verhaal. En soms duurt het een paar verhalen, voordat een bepaald dier weer terugkomt. Maar uiteindelijk is iedereen met elkaar verbonden, zoals de lampjes van de slinger die in de boom hangt.
De verhalen beginnen meestal heel gewoon, maar alle dieren willen iets anders dan bij hun natuur hoort. Daardoor krijgt het steeds een verrassende draai en wordt het soms zelfs magisch-realistisch. De dieren hebben menselijke trekken en gedachten. Daarmee kunnen we dit zien als een collectie moderne fabels.
Tussendoor staan allerlei illustraties van Jeska Verstegen en deze zijn wonderschoon. De afbeeldingen zijn dromerig, magisch en sprookjesachtig. Sommige zou je het liefst op posterformaat willen hebben om in te lijsten.
Dit boek is grotendeels eenvoudig te volgen, maar soms ook best uitdagend. Mijn advies is dan ook om dit niet te snel te lezen, maar tussendoor even stil te staan en na te denken over het verhaal. Daarmee kan het ook interessant zijn om de verhalen klassikaal te behandelen.
Yorick Goldewijk blijft keer op keer verrassen, en dat is echt heel knap!