Aangenaam kennis te maken. Ik ben Josephine en zal me voorstellen aan de hand van enkele mijlpalen. In de tijd van de Romeinen stonden deze mijlpalen op regelmatige afstanden van elkaar langs de weg verspreid. In een mensenleven ontbreekt deze regelmaat. Wel is er vaak een vast verloop. Zo ook bij mij. Ik ben geboren en getogen in Gelderland, waar ik na een onderbreking recent weer naar ben teruggekeerd. Ik trouwde en samen kregen we drie kinderen.  

Buiten de meer geijkte paden zijn er gebeurtenissen die achteraf gezien vormend zijn geweest in een mensenleven. Zo kocht ik als 18-jarige van mijn eerste salaris een ticket naar India. Het was voor het eerst dat ik alleen op reis was en dit gaf het gevoel dat de wereld vol was met ongekende mogelijkheden. Een vrijheid die ik tot op heden voel! Toen ik terug kwam, startte ik een opleiding aan wat nu heet het Maastricht Institute of Arts.

Het kunstenaarschap is mooi, maar niks voor mij. Na het geven van enkele exposities miste ik de aangeslotenheid en de dynamiek van het echte leven. Met mijn achtergrond in de beeldende kunst schreef ik liever over culturele activiteiten die me boeiden. Ik ging langs bij de regionale kranten en kreeg al snel een aantal vaste rubrieken onder mijn hoede: CULT uur, Cultuur in de buurt, Onder vier ogen met ... Wat een lol! En zo was mijn eigen tekstbureau ‘Surplus’ geboren. Naast redactionele stukken schreef ik na verloop van tijd ook verhalen en stukken voor theater.   

De liefde bracht me naar het westen van het land. Daar volgde ik vakken bij de Schrijversvakschool Amsterdam en bij Literatuurwetenschap in Leiden. Ik was wild van Gertrude Stein, Nabokov en natuurlijk de naoorlogse Japanse literatuur. In de literatuurwetenschap studeerde ik enkele jaren later af met de scriptie ‘Gods bodies of work’, godsbeelden in het omstreden werk van de postmoderne amerikaanse schrijver Kathy Acker. De eerste zin uit de scriptie luidt: ‘Acker irriteert me onophoudelijk.’ Vanwege de haat-liefde verhouding met deze schrijver, met recht een mijlpaal!

De afgelopen vijftien jaar maakte ik cultuurbeleid. Achtereenvolgens bij: een grote gemeente, de Directie Kunsten van het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap en bij culturele instellingen  als het Nederlands Architectuurinstituut en Het Nieuwe Instituut. In deze periode heb ik de cultuurconvenanten tussen het rijk en de culturele instellingen mogen vormgeven. Binnen de cultuursector vormde ik vooral een schakel tussen de visie van de directie en de werkvloer. Deze fase in mijn werkzame leven doe ik hier met enkele zinnen tekort...ik ga terug naar de mijlpalen.  

Naast de genoemde gebeurtenissen en bestemmingen zijn er boeken die voor mij een mijlpaal markeren. Zo weet ik met de ontdekking van het werk van de Braziliaanse schrijver Clarice Lispector nog beter wie ik zelf ben. En heb ik met de jaren hechte vriendschappen gevonden in het werk van Etty Hillesum, Hans ten Berge en de Deense filosoof Søren Kierkegaard. Ik ben zeer benieuwd welk werk uw leven onomkeerbaar heeft doen veranderen en hoop u als bedrijfsleider te mogen ontmoeten in Lovink, een mijlpaal waar ik nu honkvast sta.

Mijn naam is Erna Wondergem. Ik ben geboren in Lochem aan de Bierstraat nummer 2, het voormalige raadhuis van onze gemeente. Omdat er geen tuin was stond mijn kinderwagen regelmatig in de tuin van tante Anne ten Broeke, die een kruidenierswinkel had aan de Achterstraat. Mijn vader (Pieter) had een kapsalon aan de Nieuwstad en mijn moeder (To) was directieassistente bij hotel Hof van Gelre aan de Nieuweweg. Mijn ouders leven niet meer en ik heb geen broers of zussen. Ik heb twee dochters, Jamilla (1994) en Esmeé. (1997) In de jaren tachtig heb ik mijn M.B.O. diploma KV/JV (zorg) gehaald, maar ik kon geen baan vinden. Zo kwam ik bij Ben en Joke Veldkamp terecht, zij hadden een platenzaak aan de Markt, waar nu Hans Makkink fotografie zit. Inmiddels was ik het huis uit en woonde ik boven de kledingzaak ‘Sally’ aan de Molenstraat waar nu ‘de Kassei’ zit.

Vanaf mijn kindertijd ben ik al gek op lezen en toen er een vacature vrijkwam bij boekhandel Lovink heb ik gesolliciteerd en mocht ik op gesprek komen. Dat gesprek vond plaats in het smalle kantoor achterin de winkel waar nu de reisboeken staan. Ik werd aangenomen en ben nooit meer weggegaan.  Dat was in 1987. Mijn werk in de boekhandel is parttime en zo kwam het dat ik er andere banen naast ging doen. Dat begon met mijn werk voor Sensire thuiszorg; al snel ruilde ik dat in voor een baan als correspondent bij de Stentor en later ging ik ook schrijven voor de Berkelbode. Toen dat stopte en mijn vader in 2010 overleed kwam ik bij uitvaartverzorging Holterman in dienst. Anton Holterman was bij mij thuis om dingen te regelen voor de uitvaart van mijn vader en ik dacht: ‘Hij zit hier nu toch, waarom wachten…’ en ik vroeg of hij misschien werk voor mij had. ‘Koop maar een zwarte broek en een witte blouse’, zei hij. En zo kwam het dat ik  twee maanden na mijn vaders dood aan het werk ging in het uitvaartcentrum als algemeen assistent. Dat heb ik negen jaar gedaan, totdat het uitvaartcentrum verkocht werd. Ik heb dat moeilijke werk met veel plezier gedaan. 

Na Holterman ben ik toch in de zorg terecht gekomen en werk ik nu met veel plezier als begeleider op landgoed de Lathmer in Wilp. Hier wonen mensen met een verstandelijke, en soms ook, een lichamelijke beperking. Ik ben flexwerker en kan het daardoor goed combineren met mijn werk bij Lovink. Ik houd van het contact dat ik met onze klanten heb en maak hen graag enthousiast over de boeken die ik lees. Ik lees veel literatuur maar ook non fictie. Van Maarten Biesheuvel tot Alice Hoffman. Realistische verhalen, maar ook boeken met een vleugje magie, daar houd ik ook van: zoals ‘Het onzichtbare leven van Addie Larue’, geschreven door V.E.Schwab. ‘Het achtste leven’ van Nino Haratischwili is een van mijn favoriete boeken.

Mijn naam is Sara Pothof. Ik woon vanaf het moment dat ik geboren ben, in oktober 2005, al in Lochem. Voor zolang als ik mij kan herinneren maken boeken deel uit van mijn leven. Niet alleen ben ik zelf van jongs af aan geïnteresseerd in boeken, maar ook mijn ouders en grootouders lezen veel. Als het om boeken gaat, ligt mijn voorkeur bij Engelse literatuur, Young Adult en boeken over Graphic Design en Kunst. Mijn interesse in Graphic Design en Kunst heeft er voor gezorgd dat ik vanaf september 2022 de opleiding Graphic Design in Arnhem volg.

Mijn vrije tijd vul ik, naast lezen, met haken, tekenen en schilderen. Verder ben ik erg geïnteresseerd in Pop Culture. Zo ga ik twee keer per jaar naar Comic Con en bekijk ik veel documentaires en series op Netflix. Verder heb ik een zwak voor Japanse Pop Culture, denk hierbij aan Manga en films van Studio Ghibli. Ook is muziek belangrijk in mijn leven. Mijn muzieksmaak is heel breed. Ik luister zowel naar Louis Armstrong en de Beatles als naar recente muziek zoals Hozier en Dodie. Dat luisteren doe ik zowel op de ouderwetse manier met lp’s en cd’s als ook op de nieuwerwetse manier, via streaming. Daarnaast ben ik net als veel mensen van mijn generatie een fan van filmpjes kijken op Youtube.

Het mooie aan het werken bij Lovink is dat ik mijn favoriete hobby, namelijk lezen, kan combineren met werken.

Al vanaf dat ik kon lezen, heb ik nogal wat boeken verslonden. Mijn moeder bracht wekelijks 10 boeken voor mij mee van de bibliotheek, soms wat vaker, want aan het einde van de week had ik het grootste deel van de boeken al uitgelezen. Deze liefde voor boeken is vrijwel constant geweest in mijn leven, en toen ik aan het werk mocht in de mooie winkel van Lovink, was ik dan ook ongelooflijk blij dat ik van deze liefde een baan kon maken.

Ik heb van alles gelezen, nu lees ik vooral Engelse fictie. Boeken over mythologie, zoals bijvoorbeeld “Circe” van Madeline Miller, maar ook de nieuwere Booktok-boeken vind ik erg leuk, zoals "Verity” van Colleen Hoover en “The Inheritance Games” van Jennifer Lynn Barnes.

Ik kom net van het gymnasium en gebruik dit jaar om me te oriënteren op wat, en of, ik in het volgende schooljaar nog iets wil studeren. Deze baan bevalt me wel erg goed.
Naast lezen vind ik talen ook erg interessant. Klassieke talen hebben hierbij mijn voorkeur. Op school hadden we Latijn en Oud-Grieks. Ik ben net voor mezelf begonnen met het leren van Gaelic (een verzamelnaam voor vooral oud-Schots.)