Boekhandel Maximus

Onze eigen Fons is genomineerd voor Boekverkoper van het Jaar 2024-2025!!! Elk jaar wordt deze verkiezing georganiseerd door Stichting Elspeet om een enthousiaste en servicegerichte boekhandelaar voor diens werk te belonen. De vijf boekverkopers met de meeste stemmen gaan door naar de shortlist, waarna een vakjury de Boekverkoper van het Jaar uitkiest.

Bij het stemmen voor de shortlist kunnen we uw hulp heel goed gebruiken: het zou ons (en vooral Fons!) ontzettend blij maken als u op Fons zou willen stemmen. Er kan worden gestemd via deze link of door de QR code hiernaast te scannen. Laten we er samen voor zorgen dat Fons wordt beloond voor al zijn harde werk als boekverkoper door de Albert Hogeveenbokaal in ontvangst te nemen.

Ter ere van Fons’ nominatie voor de longlist, grijpen we deze kans om eens een dieper kijkje te geven in het leven van Fons. Collega Caitlin heeft daarom een interview met hem afgenomen, dat u hieronder kunt lezen!

Fons, om te beginnen: van harte gefeliciteerd met je nominatie! Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je op de longlist voor Boekverkoper van het Jaar 2024-2025 staat?

‘Ik was in de winkel aan het werk toen het bericht binnenkwam en ik het goede nieuws van Pleuntje kreeg. Ik had het helemaal niet zien aankomen. Ik vind mijn werk heel leuk en doe het met passie, maar om dan voor zo’n mooie prijs genomineerd te worden... Dat is echt een hele grote eer.’

Je werkt ondertussen ook al 45 jaar (!) in het boekenvak. Hoe ben je in de boekhandel terechtgekomen?

‘Ik ben geboren achter de toonbank. Mijn ouders hadden vroeger een winkel, waar ik al van jongs af aan graag hielp met klusjes. Later heb ik zes jaar lang detailhandelsonderwijs gevolgd, waarbij ik les kreeg over alles dat met de detailhandel te maken had. Toen ik stage mocht lopen, heb ik dat gedaan bij een zelfstandige speelgoedwinkel, waar ik Lego- en puzzelcursussen heb gevolgd. Toen de eigenaar een kinderboekenwand in de winkel wilde maken, mocht ik dat doen. En dat smaakte naar meer...
Ik kwam in de boekhandel terecht, en daar werk ik nu al 45 jaar. Ik heb 15 jaar lang een eigen boekhandel gehad en werk inmiddels al 6 jaar bij Boekhandel Maximus. Vanaf dag één zette ik me in om allerlei bijeenkomsten, lezingen, ontmoetingen en signeersessies met auteurs te organiseren.’

Die liefde voor de boekhandel is er dus altijd al geweest. Wat maakt het werken in de boekhandel zo fijn?

Fons antwoordt zonder enige twijfel: ‘Het contact met de mensen. Een gesprek met een klant over boeken, schrijvers of literatuur in het algemeen; dat is elke keer opnieuw speciaal. Ik vind het ook heel leuk om zoveel verschillende auteurs te mogen ontmoeten.’

Tijdens je werk als boekverkoper maak je ook het nodige mee. Heb je nog grappige verhalen die je wilt delen?

‘Te veel om op te noemen. Ik heb schrijvers na lezingen naar huis moeten rijden wanneer ze de laatste trein gemist hadden. Dronken auteurs in de winkel gehad. Een lezing voor 500 man georganiseerd met Mo Gawdat, die oud Chief Business Officer bij Google was (red. auteur van o.a. Dat stemmetje in je hoofd, Griezelig slim en De logica van geluk).

Ik heb Loes Riphagen (red. auteur en illustrator van o.a. Coco kan het en Het Kabouterboek) voor een signeersessie ontvangen toen niemand haar nog kende. Dat was echt gaaf: iedereen kreeg een kaartje met een handtekening én een tekening die ze voor iedereen persoonlijk maakte.

Toen Tommy Wieringa nog een beginnend schrijver was, heb ik een avond lang heel gezellig met hem gesproken over het werk in de boekhandel. En ook wat adviezen gegeven om ervoor te zorgen dat Joe Speedboot tóch zou gaan lopen, want geen enkele boekhandel had het nog ingekocht. Gelukkig heeft het ondertussen de roem gekregen die het verdient; er is nu al een 26e druk. Mijn favoriet van hem blijft Nirwana. Daarin zie je dat Wieringa ontzettend is gegroeid als schrijver.
Ik heb A.C. Baantjer (red. auteur van detective serie ‘De Cock’) ooit weten te overtuigen om voor een lezing langs te komen toen hij al op leeftijd was. De voorwaarde? Ik moest hem thuis ophalen en daar na afloop weer terugbrengen. Een rit van 2,5 uur heen en 2,5 uur terug, maar het was heel gezellig. Ik moest bij hem thuis ook alle modeltreinen bekijken; dat waren er ontzettend veel. Ook de hele tuin stond vol. Ik kwam echt midden in de nacht pas thuis, maar het was het helemaal waard.

Van alles dus. Soms kijk ik in fotoalbums terug en dan denk ik: ‘Jeetje, dat is ook nog gebeurd, ja!’’

Ik kan me bij Boekhandel Maximus ook nog wel zo’n evenement herinneren...

‘Jazeker, toen kwam Miljuschka bij Maximus in de winkel. Ze had toen net een nieuw kookboek uitgegeven, maar dat had ze in eigen beheer gedaan. Ik wilde dat hebben, om in de winkel te verkopen. Toen ik op zoek ging, kwam ik toevallig het telefoonnummer van haar man tegen, die het uitgeven van dat boek regelde. We hebben toen een heel gezellig telefoongesprek gehad. Hij wilde graag weten hoe het allemaal precies werkte met een boek in de boekhandel en dat heb ik toen aan hem uitgelegd. Dat vond hij zo leuk, en toen vroeg hij ‘Wil je anders dat Miljuschka langskomt in de winkel om te signeren?’ Ik zei wel ja, maar ik had niet verwacht dat het zó’n ding zou zijn. We hebben een hele pallet aan kookboeken verkocht. Er was beveiliging en de rij mensen stond tot buiten voorbij het zebrapad. Mensen hadden tassen en andere cadeaus voor haar gemaakt en iedereen wilde met haar op de foto. Ik denk dat er zo’n 600 mensen zijn geweest die dag. Mensen hadden hun moeder, zus of vriend(in) meegenomen. Dat hadden we nooit van tevoren verwacht, het was echt ongelofelijk.’

Je hebt al zoveel meegemaakt in je tijd als boekverkoper. Is er iets wat je nog heel graag zou meemaken?

‘Boekverkoper van het Jaar worden, hahahaha. Verder ben ik eigenlijk heel tevreden. Ik zou het vooral leuk vinden om nog meer leuke schrijvers te kunnen ontmoeten en evenementen te organiseren.
We hebben wel een nieuw soort evenement waar we mee bezig zijn. We willen een pubquiz gaan organiseren voor onze klanten met allemaal vragen over literatuur en auteurs. Daar ben ik enthousiast over!’

In al dat werk als boekverkoper gaat best veel tijd zitten. Als je 26 uur in een dag had, wat zou je dan met die extra 2 uur doen?

‘Lezen, natuurlijk.’

Die had ik kunnen zien aankomen. Wat ben je nu aan het lezen?

‘Ik ben in vier boeken tegelijkertijd bezig. Dat zijn ook de frustraties van een boekverkoper: hoe veel je ook leest, je kunt helaas nooit aan alles toekomen. Elke keer heb ik een nieuw boek waarvan ik meteen denk: ‘Dat wil ik nu lezen!’
Ik ben bijvoorbeeld bezig in De ontdekking van Insulinde van Rick Honings. Toen Adriaan van Dis in maart in de Hillegondakerk kwam, vroeg ik aan hem wat het mooiste boek was dat hij in de afgelopen tijd gelezen had, en toen raadde hij dit boek aan. Het is een geweldig boek, erg indrukwekkend. Echt een boek waar je de tijd voor neemt.

Ik ben ook bezig in In het oog van Marijke Schermer. Zij wordt natuurlijk binnenkort bij ons in de winkel geïnterviewd door Ivan Borghstijn. Het is een heel goed, indrukwekkend boek, onder ander over liefde en scheiding.’

Nog één vraag uit nieuwsgierigheid: als je één auteur uit zou mogen nodigen voor een lezing, waarbij tijd en locatie geen belemmering zouden zijn, wie zou je dan uitnodigen?

‘Joël Dicker. Zijn boeken vind ik keer op keer geweldig. Om hem in de winkel te mogen ontvangen zou ik fantastisch vinden. Helaas woont hij in Zwitserland.’

Ik heb al mijn prangende vragen gesteld. Is er nog iets wat je graag kwijt wilt?

‘Ja. Het fijne aan werken in de boekhandel is dat je nooit alleen bent, je bent altijd samen met je collega’s. Het is onmogelijk om in je eentje alles in de winkel te organiseren. Die verbintenis met elkaar vind ik heel belangrijk. Niet alleen binnen Maximus, maar met boekhandelaars door het hele land.’